Wybierając się na długo wyczekiwany urlop warto pamiętać o kilku zasadach związanych z fotografowaniem architektury (także tej zabytkowej) i eksponatów muzealnych. Nie wszyscy bowiem wiedzą, że udostępnianie zdjęć znanych atrakcji turystycznych, jak paryska wieża Eiffla czy brukselskie Atomium, obwarowane jest szeregiem regulacji prawnoautorskich. Większość otaczających nas przedmiotów czy zjawisk można spokojnie zakwalifikować jako utwory w rozumieniu prawa autorskiego. Reklama na bilbordzie, muzyka z radia czy w końcu budynki, rzeźby i inne obiekty, na stałe umiejscowione w przestrzeni publicznej podlegają regulacjom, określającym zasady ich eksploatacji. Najważniejszym przepisem w tym kontekście będzie uregulowane w art. 33 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych tzw. prawo panoramy (znane również jako „wolność panoramy), które pozwala na wykorzystywanie (nawet komercyjne) „utworów wystawionych na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku” (utworem w tym kontekście są oczywiście budynki stanowiące bezsprzecznie wynik pracy twórczej ich projektantów, architektów i budowniczych.). Ratio legis przywołanego przepisu polega przede wszystkim na umożliwieniu swobodnego fotografowania lub filmowania przestrzeni publicznej bez konieczności uzyskiwania jakichkolwiek zgód. Pamiętając, że rozpowszechnianie utworu (przedmiotu prawa autorskiego) zależne jest od zgody twórcy, wolność panoramy stanowi ciekawy wyjątek od ogólnej (i naczelnej) zasady prawa autorskiego. Należy jednak wspomnieć, iż rzeczona wolność jest w zasadzie nieco ograniczona, gdyż dotyczy jedynie obiektów stale wkomponowanych w krajobraz danego miasta. Spod regulacji wyłączone są wszelkie czasowe ekspozycje artystyczne czy wystawy sklepowe. Bardzo ważnym elementem tego przepisu jest również końcowy zapis sugerujący dopuszczalność wykorzystywania elementów panoramy, tylko w wypadku, gdy nie będzie to miało na celu „tego samego użytku”. Te dość zawiłe stwierdzenie, można sprowadzić jednak do zakazu bezprawnego kopiowania cudzej pracy. Np. jeżeli zdjęcie rzeźby czy muralu posłuży do wykonania identycznego dzieła – kopii uwiecznionej przez nas pracy. Od powyższej zasady oczywiście istnieją pewne wyjątki. Wypada również wspomnieć, że nie tak dawno temu, bo w połowie 2015 r. Parlament Europejski debatował nad ograniczeniem wolności panoramy. Zaproponowana przez francuskiego deputowanego Jean-Marie Cavadę poprawka zakładała, że komercyjne wykorzystanie fotografii czy materiałów audiowizualnych przedstawiających obiekty publiczne, będzie każdorazowo wymagało uzyskania zgody twórcy dzieła albo odpowiedniego urzędu. Europosłowie na szczęście odrzucili ten pomysł, gdyż słusznie wskazała Julia Reda z Partii Piratów - planowana reforma mogłaby uniemożliwić lub znacznie utrudnić pracę wielu twórcom oraz ograniczyć dostęp do kultury wiedzy. Nie znaczy to jednak, że wszystkie państwa Unii Europejskiej stają po stronie swobodnego dostępu do utworów architektonicznych. Wystarczy wspomnieć chociażby Belgię, która ograniczyła swobodę rozpowszechniania materiałów zawierających jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych – brukselskie Atomium. Ta imponująca rzeźba przedstawiająca powiększony 165 miliardów razy model kryształu żelaza, podlega ochronie i udostępnianie przedstawiających ją zdjęć np. na portalach społecznościowych będzie stanowiło naruszenie. Z podobną, choć nieco bardziej skomplikowaną sytuacją, będziemy mieć do czynienia z Wieżą Eiffla. Najpopularniejszą atrakcję turystyczną Paryża można swobodnie fotografować za dnia, jednak, aby legalnie opublikować zdjęcia wykonane w nocy, musimy już uzyskać pozwolenie. Zastanawiacie się - dlaczego? Otóż prawem autorskim chronione jest oświetlenie obiektu. Iluminacja świetlna wieży Eiffla została stworzona przez Pierre'a Bideau na początku 1985 r. Francuskie sądy uznały, że takie oświetlenie jest na tyle oryginalne i nowatorskie, iż stanowi samodzielny utwór chroniony przez francuskie prawo (Sąd Apelacyjny w Paryżu, r., Francuski Sąd Najwyższy, r.,). Prawa te są zarządzane w imieniu i na rzecz paryskiego merostwa przez Stowarzyszenie ds. Eksploatacji wieży Eiffla (Société d'Exploitation de la Tour Eiffel) i to właśnie do tego organu należy się zgłosić po upoważnienie do rozpowszechniania wizerunku wieży Eiffla z nocną iluminacją świetlną. Zwyczajowo przyjmuje się, że art 33 Pr. Aut. dotyczy wyłącznie obiektów znajdujących się w otwartej przestrzeni publicznej. Taka konstrukcja przepisu sprawia, że nie obejmuje on wnętrz budynków, takich jak np. hale dworcowe czy sale restauracyjne. W sytuacji, w której chcielibyśmy udostępnić materiały przedstawiające taką przestrzeń będziemy musieli uzyskać zgodę nie tylko właściciela praw autorskich, ale również właściciela bądź zarządcy samego obiektu. Warto zatem przed wizytą w danym muzeum czy bibliotece zapoznać się zasadami obowiązującymi w zakresie rozpowszechniania zdjęć wnętrz budynku. Tak samo, jak warto czytać muzealne regulaminy – w nich bowiem znajdziemy informacje dotyczące fotografowania eksponatów. Co prawda, można zaryzykować stwierdzenie, że w większości przypadków prawa autorskie już wygasły (70 lat od śmierci autora bądź ostatniego ze współautorów dzieła), nie znaczy to jednak, że instytucje nie mogą wprowadzać własnych wytycznych. Najczęściej spotykanym obostrzeniem jest zakaz używania lamp błyskowych, które mają powodować reakcje fotochemiczne ingerujące w strukturę konkretnego eksponatu czy obrazu. I tak jak nie spotkałem się z sytuacją, żeby ktoś kwestionował tę zasadę, to już pobieranie opłat za możliwość wykonywania zdjęć w muzeach wydaje się być nieco nie na miejscu. Podobnego zdania był Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który na początku 2010 r. rozpatrując właśnie taką sprawę uznał, że zapisy w regulaminie, które ograniczają fotografowanie i filmowanie eksponatów (aby móc to swobodnie czynić, należało uzyskać zgodę dyrektora oraz uiścić odpowiednią opłatę) są niezgodne z prawem konsumenckim i postanowił wpisać je do, prowadzonego przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Rejestru Klauzul Niedozwolonych (poz. 1945). Co ciekawe, konsekwencją tego wyroku (oczywiście oprócz zakazania tego typu zasad) jest uznanie muzeów za przedsiębiorców, a zwiedzających za konsumentów – taka konstrukcja umożliwiła objęcie zwiedzających szerszą ochroną prawną w przypadku stosowania nieuczciwych praktyk ze strony dyrektorów czy zarządców konkretnych instytucji. Autor: Paweł Kowalewicz, prawnik w Fundacji Legalna Kultura

> Wszyscy wiemy, że romantyczna kraina Paryża znana jest ze swojej światowej sławy atrakcji turystycznej, ale ilu z nas wiedziało, że robienie zdjęć Wieży Eiffla w nocy jest nielegalne ? Zgadujemy, niewiele. I nie ma powodu, by czuć się teraz FOMO, ponieważ tak samo, jak zaskoczyło nas to, musiało cię też zabrać. Oto wszystko, co musisz wiedzieć, aby nie łamać prawa, gdy jesteś w mieście. Nie ma wątpliwości, że dobrze oświetlona Wieża Eiffla to widok warty uwiecznienia w nocy, ale wciąż obowiązuje prawo autorskie, które zabrania turystom przechwytywania go lub wykorzystywania zdjęć do celów komercyjnych. Wieża była początkowo objęta prawami autorskimi, które chroniły jej projekt i strukturę stworzoną przez Gustave'a Eiffela, ale wygasła w 1993 r. Po śmierci artysty w 1923 r., Dzięki czemu pomnik stał się dostępny dla publiczności. Jednak dodanie pokazu światła w nocy w 1985 r. Przez Pierre'a Bideau ujęło go pod innym francuskim prawem autorskim, które nadal go chroni. Oznacza to, że jeśli możesz legalnie robić zdjęcia, udostępniać je i sprzedawać w dowolnym miejscu w ciągu dnia, nie możesz tego robić w nocy, dopóki nie uzyskasz wcześniejszej zgody od Société d'Exploitation de la Tour Eiffel i nie uiścisz opłaty licencyjnej. Ponieważ są miliony turystów, egzekwowanie praw autorskich przeciwko wszystkim na dworze było niepraktyczne, więc przeciętny turysta został poinformowany, aby nie robić zdjęć Wieży Eiffla w nocy do użytku komercyjnego bez zezwolenia prawnego. Więc następnym razem, gdy będziesz podróżować do miasta, upewnij się, że Twoje zdjęcia pozostaną z Tobą, aby uniknąć wszelkiego rodzaju kłopotów.

Informacje o Obraz Miasto Nocne ujęcie pod Wieżą Eiffla 120x80 - 7374488861 w archiwum Allegro. Data zakończenia 2019-05-22 - cena 119 zł

Stojąc któryś raz pod wieża Eiffla zaczęliśmy się zastanawiać co sprawia, że jest takim fenomenem. Tę konstrukcję kojarzy przecież każdy/ Dlaczego jest tak znana? Sprawa nie jest taka oczywista jakby się na pierwszy rzut oka wydawało. Oto najważniejsze spostrzeżenia, dotyczące wieży Eiffla które przyszły nam do głowy. Do tego historia, budowa i ciekawe informacje o wieży, którą zbudował treści1 Informacje o wieży Eiffla2 Wrażenie wielkości. Wysokość wieży Eiffla 3 Lęk przed monumentalizmem. Budowa wieży Historia Wieży Eiffla4 Oświetlenie. Wieża Eiffla nocą 5 Iluminacje. Pokaz świateł na wieży Eiffla 6 Dostępność wieży Elffla 7 Wieża Eiffla a wieża EifelZapraszamy do przeczytania tekstu, w którym informacje o wieży Eiffla przeplatają się z naszymi wielkości. Wysokość wieży Eiffla W życiu widzieliśmy już wiele monumentalnych konstrukcji. Ale żadna z nich nie powala swoim ogromem tak jak wieża Eiffla. Ile metrów ma wieża Eiffla? Dokładnie 300 chociażby pod najwyższe wieżowce w Warszawie nie czuję się aż tak ich wielkości. Perspektywa sprawia, że wydają się zwyczajne – oglądamy je w towarzystwie innych wysokich budynków co zaburza poczucie skali. Więc dlaczego wieża Eiffla wywiera tak niesamowite wrażenie kiedy patrzy się na nią zarówno z bliska jak i z dystansu? Doszukaliśmy się dwóch głównych to kształt – smukła u góry, agresywnie rozszerzająca się od samej podstawy, z pustą przestrzenią w środku. Ten dziwny kształt sprawia, że możemy łatwo skalować wielkość konstrukcji dzięki ludziom, którzy stoją obok filarów. Automatycznie przemnażamy sobie jej kaliber razy cztery (filary) i kilkaset razy w górę. Gdyby wieża Eiffla była zbudowana w ten sam sposób, ale byłaby zabudowana przęsłami do samego dołu, bez pustej przestrzeni pod nią, wydawałaby się dużo, dużo kwestia to przestrzeń w pobliżu wieży. Praktycznie z żadnej strony nic jej nie zasłania, a w pobliżu nie ma żadnych wysokich budynków. Jedynym punktem odniesienia są ludzie i ew. drzewa. Gdyby w pobliżu znajdował się jakiś inny wysoki budynek, automatycznie wieża wydawałaby się z jednej… (zdjęcie: Waithamai)…ani z drugiej strony nie ma w pobliżu żadnych wysokich budynków. (zdjęcie: Schomburg)Lęk przed monumentalizmem. Budowa wieży EifflaLudzie boją się tworzyć rzeczy wielkie, nietuzinkowe, innowacyjne. Dotyczy to przede wszystkim pomników. Bo brzydko wyglądają, bo za drogie, bo komu to potrzebne, bo zasłania, szpeci krajobraz, ośmiesza rodzinnym miastem jest Rzeszów, dlatego bardzo dobrze znamy spory o takie nie o Pomnik Czynu Rewolucyjnego znany jako „Wielka C…” to o okrągłą kładkę nazywaną „Rondem dla pieszych” albo tęczowy most. Pałac Kultury i Nauki w Warszawie. Albo przykład figury Chrystusa Króla w Świebodzinie. Ile jest komentarzy w tych wszystkich przypadkach, że to śmieszne, że powinni rozebrać, że wstyd, że pieniądze wyrzucone w błoto. Tak samo było w przypadku wieży Eiffla.(zdjęcie: TaylorMiles)Historia Wieży EifflaJuż na samym początku budowy aż huczało od głosów sprzeciwu ze słynnym „Protestem artystów” opublikowanym w 1887 roku w dzienniku „Le Temps na czele”. Mimo wyrazistego oburzenia śmietanki towarzyskiej i wpływowych artystów udało się ją ukończyć, jednak po 20 latach wieża miała zostać rozebrana. Tylko dzięki uporze i sprycie jej konstruktora Gustawa Eiffel’a (jednak nie pomysłodawcy – co warto podkreślić) stało się inaczej. A wyobrażacie sobie dziś Paryż bez wieży Eiffla? Ja nie. I za nic nie mogę zrozumieć jak ta konstrukcja mogła wadzić ówczesnym mieszkańcom. A jednak tak przekonany, że wszystkie te „dziwne” budowle, którym tak głośno się sprzeciwiamy za kilka, kilkanaście lub kilkadziesiąt lat będą przyciągały tłumy turystów, a w najgorszym razie będą symbolami miast czy regionów, bez których mieszkańcy nie będą mogli sobie ich wyobrazić. A co do milionów wydawanych na nietuzinkowe projekty, koszt budowy wieży Eiffla zwrócił się prawie w całości po pół roku od otwarcia jej dla turystów…Oświetlenie. Wieża Eiffla nocą Zupełnie czym innym jest oglądanie wieży za dnia, a w zasada tyczy się właściwie każdego zabytku, o którego odbiór dba miasto – pomysł na oświetlenie jest właściwie jedynym kryterium, który definiuje nocny wizerunek. W przypadku wieży Eiffla kwestia oświetlenia jest wybitnie ważna ponieważ jej konstrukcja nie jest niczym wypełniona. Można by powiedzieć, że jest to jedynie szkielet – gołe żelazne bele składające się w kratową konstrukcję. Jak więc oświetlić wieże tak, aby nie odebrać jej tej golizny, jak wręcz uwypuklić puste przestrzenie za pomocą światła? Skupiając je w odpowiednim natężeniu właśnie na poszczególnych żebrach. Sprawnie rozłożone lampy, dające blask w kolorze mixu metropolitalnej łuny i pokojowej żarówki, uwypuklają 'kościstość’ doszukać się nawet pewnej świetlnej wariacji. Łuki pod pierwszym i drugim poziomem nie są tak intensywnie oświetlone co faworyzuje odbiór/widok wieży opartej na czterech kolumnach, nie połączonych ze sobą. Widać to na pierwszym zdjęciu załączonym we Pokaz świateł na wieży Eiffla Tak jak wieża Eiffla miała nie przyjąć się gdyż architektonicznie i konstrukcyjnie wyprzedzała swoją epokę, tak nie ma teraz problemu z wywoływaniem na jej widok jeszcze głębszych westchnień za pomocą nowatorskich jakiś czas na wieży zaczyna się kanonada tysięcy białych świateł, które nieregularnie gasną i błyskają w mgnieniu oka. Niektórym z pewnością wyda się to szablonowym kiczem, profanacją tak zakorzenionego w świadomości turystów zabytku, błazenadą. Ja widzę w tym kompromis między postępem a pierwotnym wystrojem wieży. Czuć tu wyczucie pomysłodawcy – migające serie odbywają się w odstępach czasowych więc spokojnie można napatrzeć się też na normalnie oświetloną „Żelazną Damę”.Dostępność wieży Elffla Miliony zwiedzających, bezcenny symbol na skalę światową, obiekt must see dla każdego pragnącego zobaczyć Europę, Francję, Paryż. A nadal zaskakująco łatwo się do niej dostać, przejść pod nią, obejrzeć za darmo z najbliższej odległości, obejść, pooglądać z każdej strony (nawet za oświadczyny pod wieżą Eifflą nikt nie pobiera jeszcze opłaty). Zero barierek, uciążliwej ochrony ograniczeń. I ogromna przestrzeń dookoła, gdzie przesiadywać można godzinami patrząc się na wyrastającego znikąd tak niesamowicie popularne miejsce, ale w promieniu kilkuset metrów z każdej strony mamy niezagospodarowaną przestrzeń więc łatwo możemy znaleźć sobie puste miejsce, co pozwoli poczuć jakby się ją miało na wyłączność. Warto o tym pamiętać podchodząc pod wieżę – nie jest tu trudno odciąć się od pozostałych gapiów, o ile akurat nie stoi się w kolejce do wejścia 🙂Zawsze chętnie do niej czym Wam wieża Eiffla się podoba? Jak ją oceniacie?Na swój sposób postaraliśmy się też spojrzeć na Łuk Eiffla a wieża EifelPamiętajcie tylko, żeby nie mylić nazwy! Turyści często zamiast wieża Eiffla piszą wieża Eifel. Nie jest to poprawny zapis. Uczulamy, żeby unikać tej pomyłki 🙂

bD6D.

wfp752wglb.pages.dev/276

wfp752wglb.pages.dev/32

wfp752wglb.pages.dev/237

wfp752wglb.pages.dev/99

wfp752wglb.pages.dev/308

wfp752wglb.pages.dev/121

wfp752wglb.pages.dev/144

wfp752wglb.pages.dev/239

wfp752wglb.pages.dev/241

nocne zdjęcia wieży eiffla nielegalne